بهبود زخمهای دیابت با هیدروژل قاتل باکتریها
تاریخ انتشار: ۱۶ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۶۱۶۲۳
هیدروژل جدیدی که آمینواسید به آن تزریق شده است، باکتریها را به طور طبیعی از بین میبرد و رشد سلولی را تقویت میکند.
به گزارش ایسنا، هیدروژلها برای استفاده در درمان بیماریهای پوستی و مهندسی بافت محبوب هستند.
به نقل از ساینس دیلی، هیدروژلها مواد زیستسازگار مبتنی بر پلیمر هستند که به دلیل توانایی خود در حفظ آب، دارورسانی به زخمها و تجزیه زیستی سودمند به شمار میروند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پژوهشگران «دانشگاه جیلین»(Jilin University)، هیدروژلی ساختهاند که تولید آن آسانتر است، ویژگیهای آنتیبیوتیکی طبیعی دارد و رشد سلولی را تقویت میکند.
«جینگ سان»(Jing Sun) از پژوهشگران این پروژه گفت: یک بیمار مبتلا به دیابت ممکن است زخمهای پوستی داشته باشد که به دلیل بیماری متابولیک به راحتی بهبود نمییابند. ممکن است بیمار تلاش کند تا زخمها را با داروهای موضعی مانند اریترومایسین درمان کند و شاید دارو در ابتدا موثر باشد اما در بلندمدت ممکن است علائم را کاهش ندهد. این امر میتواند به دلیل مقاومت آنتیبیوتیکی باشد.
آنها آمینواسید پلیلیسین و پلاسمای خون غنی از پلاکت را به هیدروژل معمولی «Gel-MA» اضافه کردند تا ویژگیهایی را ایجاد کنند که برای مراقبت از زخم مناسب هستند. نتیجه هیدروژلی است که قویتر است، در زخم منبسط میشود، ماندگاری بیشتری دارد، باکتریها را میکشد و یک محیط سالم را برای رشد سلولهای جدید ایجاد میکند.
سان گفت: هیدروژل به طور مداوم پلیلیسین را روی سطح زخم آزاد میکند و جلوی رشد باکتری را میگیرد. ما ε-پلیلیسین را انتخاب کردیم زیرا میتواند به مهار رشد باکتری بپردازد و مشکل سوءاستفاده از آنتیبیوتیک و مقاومت دارویی را حل کند. همچنین، این ماده بر تکثیر و رشد سلولها تاثیر نمیگذارد. این هیدروژل میتواند با متاکریلات ژلاتین ترکیب شود که نقش ضد میکروبی دارد و استحکام مکانیکی هیدروژل را افزایش میدهد.
در آزمایشهایی که با باکتریهای «اشریشیا کلی»(E. coli) و «استافیلوکوک اورئوس»(S. aureus) انجام شدند، هیدروژل به غشای سلولی باکتری آسیب رساند و به مرگ سلولی باکتری منجر شد. برای سلولهای سالم، گنجاندن پلاسمای خون غنی از پلاکت به آزاد شدن فاکتورهای رشد و افزایش سلولهای زنده میانجامد.
سان گفت: جالبترین و هیجانانگیزترین لحظه برای من زمانی بود که محلولهای پلیلیسین و پلاسمای غنی از پلاکت را با هم مخلوط کردیم تا ببینیم آیا آنها میتوانند تحت تابش اشعه فرابنفش، یک هیدروژل تشکیل دهند.
این آزمایش جواب داد و پژوهشگران دریافتند که هیدروژل را میتوان با قرار دادن آن زیر لامپ فرابنفش به مدت ۳۰ ثانیه خشک کرد.
سان گفت: من به عنوان پزشک و پژوهشگر درماتولوژی موظف هستم تا درمانهای بهتری را به بیماران ارائه کنم. بیماران مبتلا به زخمهای مزمن عفونی همراه با بیماریهای متابولیک مانند دیابت، سوءتغذیه و سایر بیماریها و همچنین بیمارانی که برای مدت طولانی بستری شدهاند، از این راه حل بهره خواهند برد.
این پژوهش در مجله «APL Materials» به چاپ رسید.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: هيدروژل زخم دیابت بنياد ملي نخبگان ناسا نخبگان صندوق نوآوری و شکوفایی باکتری ها رشد سلول سلول ها زخم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۶۱۶۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
در چه حالتی دایناسورها بار دیگر به چرخه حیات برمیگردند؟
به گزارش همشهری آنلاین، برخی از جانوران هم بر اثر بلایای طبیعی عظیم از بین رفته و منقرض شدهاند؛ نمونه واضح آن هم دایناسورها هستند؛ موجودات ماقبل تاریخی که گفته میشود، بهدلیل برخورد یک شهابسنگ بزرگ به زمین منقرض شدهاند. ولی حالا رئیس پژوهشگاه رویان بهصورت تلویحی به این نکته مهم اشاره کرده که علم چنان پیشرفتی داشته است که میتوان نسل دایناسورها را احیا کرد.
احیای جانوران منقرضشده
دکتر عبدالحسین شاهوردی در یک برنامه تلویزیونی گفت: «علم نشان داده که میتواند چنین دستکاریهایی را انجام دهد و حیوانی را که سالها پیش منقرضشده، با بهدست آوردن بخشی از آن و دسترسی به سلولهایش، دوباره احیا و تکثیر کند.»
فرایند احیا
احیای یک جانور از طریق سلول یک فرایند پیچیده و شگفتانگیز است که توسط مکانیسمهای مختلف درون سلولی انجام میشود.
سلولها واحدهای اصلی ساختاری و عملکردی هر جانور هستند. زمانی که یک جانور مرده است، سلولهای آن دچار تغییرات فیزیولوژیکی میشوند. با احیای یک جانور، فرایندهای سلولی مختلف فعال میشوند. این شامل مواردی مانند تولید انرژی (ATP) توسط میتوکندری، ساخت پروتئینهای جدید توسط ریبوزوم و تکثیر سلولی برای جبران سلولهای مرده میشود.
یکی از مراحل اصلی در احیای یک جانور، تکثیر سلولی است. در این فرایند، سلولهای مرده جایگزین میشوند تا بازسازی بافتها و اعضا امکانپذیر شود. این فرایند میتواند توسط سلولهای استخوانی، ماهیچهای، یا سایر انواع سلولهایی که قادر به تکثیر هستند، انجام شود.
هنگامی که یک جانور مرده، احیا میشود، سیستمهای عملکردی اعضا وانضمامات نیز نیاز به بازیابی دارند. بهعنوان مثال، اگر قلب یک جانور مرده شود، انجام تکنیکهای احیای قلبی، اعمال داروهای مؤثر، یا حتی جراحی ممکن است لازم باشد تا قلب دوباره به درستی کار کند.
با احیای یک جانور، نیازهای تنفسی و عملکرد مغز نیز باید پشتیبانی شود. این شامل اطمینان از تامین اکسیژن بافتها و سلولها و همچنین بهبود عملکرد مغز و سیستم عصبی مرکزی است.
بیشتر بخوانید:
این دایناسورهای خونخوار از میمون ها باهوش تر بودهاند؟
ردپای دایناسورها در ایران
دکتر مجید میرزایی، دانشیار فسیلشناسی از دانشگاه زنجان به همشهری گفت: «موضوع آثار و بقایای بهجا مانده از جانوران ماقبل تاریخ، بهخصوص دایناسورها را در ایران باید به دو بخش ردپا و آثار استخوانی تقسیم کرد. بخش نخست که به مشاهده آثار ردپای دایناسورها در ایران مربوط میشود، بیشتر و متنوعتر است. در بخش دوم هم تنها اثر استخوانی کشفشده در منطقه شمال کرمان به یک نمونه از دندان دایناسور منحصر و محدود میشود. این تنها اثری است که میتوان با اطمینان به آثار اسکلتی دایناسورها در ایران نسبت داد و قطعا احتمال پیداکردن آثار بیشتر هم وجود دارد.»